Bosuilen in een park

Dinsdag 7 april en donderdag 9 april 2015: als ik op dinsdagavond laat na een bestuursvergadering naar huis fiets door het Vondelpark, niet eng want ook om kwart voor twaalf  's avonds rijden er hordes fietsers, waarempel de meesten met licht, hoor ik bosuilen roepen, jonge uilen. Ik fiets een paadje in en probeer ze te lokaliseren. Ze zitten buiten het park, dus de eerste de beste uitgang genomen en teruggefietst, en luister, in twee bomen hoor ik ze roepen, twee of drie stuks. Op zicht ontdekken kan ik ze niet, dus maar weer op de fiets naar huis. Iets verderop hoor ik de ouders, zowel pa als moe. Er komt ook nog een roepende blauwe reiger over, wat doen die beesten toch zo laat?
Woensdagmiddag sta ik op het punt om te gaan kijken, als een zoon langskomt. Een dag later dan maar, en jawel, na eventjes zoeken heb ik ze gevonden. Op mijn verzoek mag ik in de tuin komen fotograferen, dan heb ik veel beter zicht, en daar zijn ze dan, een ouder en maar liefst vier jongen! Wat een weelde! Ze zitten lekker in de zon te dutten, en een paar jonge uilen doen nieuwsgierig hun ogen open.
Ik ga ondanks het lekkere weer gauw naar huis om de foto's te bewerken. De ouder heeft zo te zien ergens gebadderd, kop en schouders vertonen natte pieken. Blijft toch een vraag, want het zijn nachtactieve dieren. Een dag later krijg ik van een bosuilendeskundige een artikeltje toegestuurd dat hij net geschreven had, met een statistiekje van het aantallenverloop van de bosuilparen in Noord-Kennemerland sinds 1986. Het gaat op en neer, maar verheugend is het te zien dat er sinds vorig jaar 51% meer broedparen zijn. Goed muizenjaar geweest.