Pestvogels

Woensdag 25 februari 2015: een kwartiertje in de auto en ik ben er, bij de pestvogels. Ze zitten in de kale kruin van een boom en maken belletjesgeluiden. Een mevrouw uit Badhoevedorp is er al drie uur en kan vertellen waar ze vaak zitten. Ik wacht af. Buienradar heeft nog wat zon beloofd maar dat duurt nog even en in de tussentijd maak ik alvast foto's van merel en huismus. En van het groepje pestvogels. Opeens schichten ze alle zeven tegelijk weg, uit zicht. Ik kijk even op en ben net op tijd om een wijfje sperwer te zien langsvliegen, op zoek naar een hapje. Tien minuten later ontwaar ik een pestvogel in de top van een boom honderd meter verderop, hij vliegt even later verder over de achtertuinen van een paar huizenblokken. Als ik hem gevolgd ben hoor ik belletjes in de straat die genoemd is naar Martinus Nijhoff, ik vraag me af of die ooit over pestvogels heeft gedicht. De vogels eten zich rond aan de sierappeltjes die eruit zien als kersen. En dan schijnt de zon.

Huismus

Merel

Pestvogels

Sperwer

 

Liedje

Er staat in mijn hart een boompje gegroeid,
De wortels zijn bloedig rood,
Maar de bloesems zijn, als het boompje bloeit,
Sneeuwwit langs de tengere loot.

's Nachts droom ik van vogels en laaiend vuur
En hoor verward gekras,
Maar een lied rijst in het morgenuur
Als een feniks uit as.

En van de liefde verbleekt het rood
Tot de smetteloosheid van het kind —
Er is een zuiverheid van de dood
Die reeds in het leven begint.


Schrijver: Martinus Nijhoff