Steels stappen

Zaterdag 7 februari 2015: het is even wennen. Negen dagen zon, en dan nu mottige nevel. Als we bij de Ronde Hoep de auto uitstappen is het wel koud, maar het waait niet, zoals daarginder waar windkracht zes door de bergen trok. De hele polder is te overzien, en door de telescoop tel ik maar liefst negentien buizerden. Geen velduilen jammergenoeg. Verderop zompen we Waverhoek rond, op het water ligt nog ijs, en op dat ijs staan bergeenden en ganzen. Soms is het wat minder grijs, dan krijgt de zon een kans, maar de hemel is voornamelijk bedekt. Geen baardmannetjes, wel prooiresten van een slechtvalk en twee van een havik: twee kokmeeuwen en een kievit. Plumofiel T. laat me raden naar de veren van de laatste, in drie keer goed.
Iets spannends is er tot nu toe niet geweest, gelukkig is er koffie. In de Middelpolder zoek ik zorgvuldig de rietkragen af, langzaam speurend met de kijker, en daar waar ik het niet verwacht zie ik hem, de roerdomp. Vlakbij over het water, op een meter of tien. Met het blote oog is hij niet te ontdekken. Zwaaiend trek ik de aandacht van T. die zijn telescoop 120 meter terug heeft opgezet. Wat moeizaam door het vele riet maken we foto's van de heimelijke reiger. Door de telescoop zie ik hem uiterst traag wat stappen naar achteren en opzij zetten, zijn grote ogen af en toe op ons gericht. T. heeft hem nog nooit zo dichtbij gezien.
Zondags is er een parkeerplaats vrij voor de deur. Ik haal mijn auto op en maak de automatten eens schoon. Er komt een flinke lading opgedroogde klei van de vloer.

Bergeenden

Grauwe ganzen

Kokmeeuwresten, prooi van havik

Kokmeeuwresten, prooi van slechtvalk

Roerdomp