Voor wie wil kijken: België

Vrijdag 17 juli 2015: we rijden door de Kempen, R en ik. Het is al warm, de Kempen schijnen het warmste gebied van België te zijn. Het is er prachtig en ik rijd langzaam over de weggetjes, genietend. R wijst de weg, ze kan hem zelf met dichte ogen rijden. Op de parkeerplaats probeer ik de auto zo verstandig mogelijk neer te zetten, nu in de schaduw, maar straks ook.
Er staan mooie kijkhutten in De Luysen. Bij de eerste laat een Boomvalk zich meteen al zien, als om R gerust te stellen. Ze had hem mij zo'n beetje beloofd, maar ja, vogels hebben vleugels. We kijken uit over het ven, de libellen voor de hut hebben hun eigen territorium. Wie dat betreedt wordt weggejaagd. Dan gaat de Boomvalk op jacht. Vanuit zijn zitpost in de populieren schiet hij het ven over en maakt zijn achten over het water, dan weer laag, dan weer hoog. Zodra hij beet heeft keert hij weer terug naar de populieren. Wie weet welke bijzondere libellen hij opeet ... voor de hut zit in ieder geval een Vuurlibel, de kleur kun je wel raden.
Over het knuppelpad naar de tweede hut. Het is een heerlijk beschaduwd pad door de nattigheid. We volgen een witje, een vlindertje, maar het is geen Boswitje, jammer. Dan fladdert iets groters in ons blikveld, R weet meteen wat het is, een Kleine ijsvogelvlinder. Ik heb er nog nooit een gezien, en voor R is dit de eerste in dit gebied dit jaar. Hij krijgt mijn uitgebreide aandacht.
In hut twee is het druk. Een stuk of tien kinderen bevolken de banken. Ze blijken onder leiding van een iets ouder kind, een jaar of zeventien, de natuur en in het bijzonder de vogels te onderzoeken en als ik vraag wat ze hier allemaal al gezien hebben krijgen we een uitgebreid exposé van een elfjarige. Hij blijkt binnenkort een soort vogelexamen te moeten doen, waar hij zo te horen zeker voor gaat slagen. "De Kleine Torenvalk " heet de groep Natuurbelevers en ze zijn op kamp.
De auto staat inderdaad nog redelijk in de schaduw en we rijden naar de Watermolen om op het terras iets heerlijks te gaan drinken, een Hugo. Nooit van gehoord, maar het is verrukkelijk. Vlierbessensiroop met cava, flink veel ijsblokjes en versierd met muntblaadjes. Bij het terras staan veel fietsen geparkeerd, vrijwel alle elektrisch aangedreven. Zo kom je nog eens ergens.
Bij de beek zit één Weidebeeklibel, en wat is hij mooi! Als ik verder rondkijk ontdek ik in de verte nog een Zomertortel. Deze duif wordt erg zeldzaam, heel spijtig. Ik doe er dus alles aan om hem knap op de foto te zetten, het is al jaren geleden dat ik er eentje gezien heb.