Voor wie wil kijken: Nachtegalen en Koekoek

Maandag 28 april 2014: lekker peddelend in mijn eigen tempo, ik fiets alleen, hoor ik overal nachtegalen in de duinen. Het uiteindelijke doel, want een doel moet ik hebben voor de motivatie, is een Engelse gele kwikstaart in de buurt van Parnassia. Het voordeel van alleen op pad zijn is dat ik af kan stappen als ik dat wil, en zo lang als ik dat wil. Geen gejakker, behalve bergafwaarts. Bij het inrijden van de duinen kom ik een bekende tegen die er al weer uitfietst, hij is een echte vogelaar, eentje die vroeg opstaat. Ik ben lui, en mis daardoor de ochtendconcerten. Mijn excuus is het licht: ik heb licht nodig voor de foto's.
Nachtegalen hoor je luid en duidelijk, maar zitten altijd verstopt, hoewel ik er eentje tegenkwam in Hongarije die open en bloot op een kale tak zat, een paar meter verwijderd. Hij gedroeg zich zo anders dat ik hem niet herkende. Nu gedragen de Chinese hofzangertjes zich zoals ik ze ken, heimelijk dus, maar een paar vogels laten zich toch zien, op afstand. Andere jodelaars, de grasmussen, zijn ook volop aanwezig, net als de boomleeuweriken die ik overal hoor. De radio verbleekt erbij. Dan een koekoek. Zou dat de vogel zijn met het meest herkenbare liedje? Een mannetje roodborsttapuit met een dikke spin in zijn snavel lonkt naar een wijfje, maar zij blijft op afstand.
Aangekomen op de plek van de Engelse kwikstaart scan ik met de kijker de velden, buiten 25 zwarte kraaien en een damhert is er niets te zien. Te horen zijn, hoe kan het ook anders, nachtegalen en boomleeuweriken. En een koekoek. Na een poosje zie ik hem overvliegen.Tapuiten laten zich redelijk goed benaderen, gelukkig maar want mijn missie is niet geslaagd.
Heb ik dan helemaal geen roofvogels gezien? Natuurlijk wel, baltsende en schroevende buizerden, en een jagende sperwer. Maar die zie ik altijd al, net als de merel en de koolmees.
Nu niet blasé worden zeg.