Voor wie wil kijken: Turkestaanse klauwier

Maandag 24 november 2014: we zijn op bekend terrein als we het Noord-Hollands duinreservaat inlopen. Jarenlang kampeerden we op Geversduin, dat in de vaart der volkeren mee moest en nu een moderne toegang heeft, met veel bebouwing erachter. Ach, goede oude tijd, ontvangst door begroeide duintjes was lieflijker. Ondanks dat de camping gesloten is lijkt de staf voltallig, en twee personen zijn bezig met onze toegangskaartjes tot het duingebied.
We wandelen langs het zweefvliegveld en kijken even in het Boetje van onze Kees naar wat op de plas zwemt, maar ik wil verder. E. treuzelt bij een groep Boomleeuweriken die op het gras foerageert en ik ga alvast de bocht om, want stel je toch eens voor dat de vogel waarvoor ik kom nu voor het laatst te zien is. Er staan wat mensen, maar de Turkestaanse klauwier is al een poosje niet meer gezien. Heggemussen laten hun schelle piep achter ons horen en ik loop weer terug, want waar rook is is vuur. En jawel, daar suist een vogel de duindoorns uit, landt in een nogal takkerig boompje, duikt naar de grond en vliegt vervolgens naar de rietkraag. De Heggemussen stoppen hun alarm en ik maak foto's van de klauwier in het riet. Later zie ik een dappere Roodborst vlak boven de klauwier in een boom.
Het duinterrein is kaal, een waterzuiveringsgebied, en tot strandpaal 46 zien we dan ook alleen een paar Zwarte kraaien. De groep meeuwen die op het strand zit is toch niet eenvormig. Grote mantelmeeuwen, Zilvermeeuwen, Kokmeeuwen, Stormmeeuwen en ertussenin nog wat Drieteenstrandlopertjes, meer soorten dan je op het eerste gezicht zou denken. Als die groep opeens de lucht ingaat speur ik om me heen, er moet iets aan de hand zijn. Tegen het licht in is niks te zien, maar als we verder lopen en ik opzij kijk zie ik opeens een Jager die met lome vleugelslagen langs de duinenrij naar het noorden vliegt, op zoek naar een meeuw die hij kan dwingen zijn eten uit te braken. Ook kitevliegers zweven langs de duinenrij, de westenwind staat goed.